Микробты иммуномодуляторлар
Микробты иммуномодуляторларды шартты түрде үш кезеңге бөледі. Ең бірінші препарат болып 1950 ж басында АҚШ –та және Еуропа елдерінде рұқсат етілген, медицинада иммуностимуляторлар есебінде қолданылған, туа біткен және жүре пайда болған иммунитеттің факторын күшейте алатын қабілеті бар БЦЖ вакцинасы табылды. Бірнеше кезеңдегі микробты препараттарға пирогенал және продигиозанды жатқызуға болады, олар бактерия тектес полисахаридтерден тұрады. Қазіргі уақытта әсері салдарынан олар сирек қолданылады.
Екінші кезеңде микробтық препараттар (Бронхомунал, ИPC-19, Имудон, Бронхо-Ваксом) және бактерия рибосомасы (Рибомунил), бұлар Klebsiella pneumoniae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Haemophilus influezae және т.б. қоздырушыларға қарсы препараттар. Бұл препараттардың екі нұсқаулығы бар: спецификалық (вакцинирлеуші) және спецификалық емес (иммуностимулдеуші).
БЦЖ-ң клеткалық компонентін зерттегенде, мурамил — дипептид (ПМК)- пептидогликанның минималды компоненті ең жоғарғы иммуностимулдеуші қасиетке ие екені анықталды. ПМК-ң жоғары пирогендігі қасиеті болған соң, клиникада қолдау таппады, алайда Ресейде және басқа елдерде ол синтезделіп, пирогендігі төмен, бірақ иммуностимулдеуші қасиеті сақталған, аналогтары шығарылған. Олардың бірі Ликопидті микробты препараттардың үшінші кезеңіне жатқызуға болады. Ол табиғи дисахарид-глюкозаминилмурамил және оған қосылған синтетикалық дипептид — L- аланил – D – изоглютаминнен тұрады.
